De Weteringbuurt is zo’n plek waar je snel langsfietst, zonder te beseffen wat je mist. Niet gek, het is namelijk vrij onhandig om af te slaan en de kleine straatjes in te gaan, terwijl de omliggende wegen je moeiteloos naar je bestemming brengen: de Weteringschans, Prinsengracht of Vijzelstraat. Maar toch sla ik af en toe af. Graag zelfs. Dan kijk ik goed om me heen naar de charmante huizen in deze buurt, die ooit als wevershuizen zijn gebouwd. En als ik de tijd heb, stap ik af. Dan ga ik te voet verder.
Waarom? Deze buurt voelt als een dorpje midden in de stad. De huizen zijn laag, in vergelijking met de rest van Amsterdam. Vooral de hoekhuizen zijn hier prachtig, met hun roedenramen (dat zijn ramen waarbij grote glasvlakken zijn verdeeld in kleinere segmenten door latjes, de ‘roeden’). Daarnaast is er weinig autoverkeer en vind je er een behapbaar aantal ondernemers: een café, restaurant, huisarts en een paar winkels.
Het meest bekende uithangbord van de buurt is Café de Wetering, denk ik. Gezien de naam, maar ook gezien de open haard die altijd brandt. Een koffie bij Back to Black, óf voor de lucky ones een diner bij de Watergang (leuke naam, want Wetering betekent een watergang), draagt ongetwijfeld ook bij aan de populariteit van de buurt. Het toeval wil dat ik twee vriendinnen heb die hier wonen, waardoor ik misschien wel helemaal een lucky one ben - want zo kan ik zelfs binnenkijken in twee van deze leuke huisjes (en ja, het is even mooi en gezellig als je je voorstelt!!).
Kortom, een fervent bezoeker dus. Een enthousiasteling die jou aanraadt om er dit weekend eens rond te lopen. Als je er straks bent, sta dan even stil op deze vier plekken:
Frans consulaat aan de Vijzelgracht
Het grote gebouw op de hoek van de Vijzelgracht en Prinsengracht trekt al jaren mijn aandacht. Niet alleen door de grootte ervan, maar ook omdat het al lange tijd leeg lijkt te staan.
Walenweeshuis/ Frans consulaat Dit 17e-eeuwse gebouw heeft twee ingangen aan de Vijzelstraat-kant. Boven de rechterdeur staat "Consulat General de France" en boven de linkerdeur "Institut de Francais d’Amsterdam". Aha! Na wat online onderzoek ontdek ik dat het gebouw sinds 1933 werd gebruikt als consulaat van Frankrijk en daarnaast "Maison Descartes" huisvestte, een organisatie die zich inzet voor de Franse taal en cultuur in Nederland.
Dat hier een instituut met een Franse connectie zat, is geen toeval. Ze kozen voor dit gebouw omdat er van oorsprong al Frans werd gesproken. In 1671 werd hier namelijk het Walenweeshuis geopend. Hier, aan de rand van de stad, konden kinderen die door de Franse immigratiegolf in Amsterdam waren beland en geen ouders meer hadden, terecht. De jongens en meisjes leefden blijkbaar strikt gescheiden. Zouden daar de twee ingangen vandaan komen?
Uiteindelijk sloot het weeshuis haar deuren en betrok het Franse instituut in 1933 het pand. Het heeft hier tot 2016 heeft gezeten. Sindsdien is er weinig gebeurd. Behalve, lees ik op de website van de Weteringbuurt, in december een buurtfeest/ kerstmarkt in de binnentuin. Met 300 bezoekers was dat een groot succes!
In het Parool lees ik:"De Franse taal is al eeuwen met dit gebouw verbonden. Wat moet het nu worden?"
Door een artikel van NH kan ik de vraag beantwoorden: een projectontwikkelaar heeft het gebouw aangekocht en is van plan er een gedeelde kantoorruimte van te maken, waar verschillende mensen kunnen werken. Ze zeggen bovendien publieke functies toe te willen voegen, zodat alle Amsterdammers er gebruik van kunnen maken. In het verhaal blijft de Franse connectie vooralsnog uit. Misschien een kans voor de interieurarchitect? Zolang het er nog zo leeg en verlaten bijstaat, is het de moeite waard om eens omheen te lopen en een kijkje te nemen. Wie weet staat het er over een paar jaar namelijk heel anders bij!
Het Hodshon-Dedelhofje
Wil je verder lezen? Word dan lid van De stad in! Als lid krijg je de hele nieuwsbrief te lezen, toegang tot onze kaart (met 300+ weetjes en 10+ routes), en kun je je inschrijven voor onze volgende activiteit in de stad