De stad in: is ruilen de weg naar vrijheid? + nieuwe route op de kaart

📮 Een Ommetje met Tom in je inbox

Deze week schreef ik, zoals elke week, in mijn notitieboekje. Dit keer werd het echter een stuk langer dan normaal, ik kon niet stoppen, het vloeide eruit. Het resultaat? Een brief:

Meedoen aan het leven in de stad

Veel mensen wonen in de stad, maar hebben geen tijd om mee te doen aan alles wat daar gebeurt. Want die tijd moeten ze besteden aan het zich kunnen veroorloven hier te wonen. Daarom moeten we nieuwe manieren vinden om mensen kansen te bieden om mee te doen. Is ruilen de weg naar vrijheid?

Je begint je leven hier op school, of als student die naar de stad verhuist. Het is een gegeven dat, zodra je bent afgestudeerd, je zo snel mogelijk een baan moet vinden om hier te kunnen blijven. Het gebrek aan opgebouwd kapitaal – een bijkomstigheid van je leeftijd – biedt je een kaal, dun vangnet. Geen speling betekent geen tijd om te proberen, mee te lopen of je te oriënteren. Het is snel kiezen: de 160 uur die je de komende maand beschikbaar hebt verkopen, vaak voor net genoeg om je huur te betalen. En dan blijven zitten. Om daarna elk jaar een wat dikker touwtje door je vangnet te kunnen weven.

Op een plek waar efficiëntie het uitgangspunt is, kan je gevoel opspelen als een telefoon die afgaat tijdens een geconcentreerd moment. Handiger om hem voor nu even op stil te zetten. Geen tijd, dat komt aan het eind van de dag wel. Maar na werktijd begint de strijd: gebrek aan energie, maar wel behoefte aan het leven daarbuiten. Gelukkig biedt de vloek en zegen van social media ontspanning en sociaal contact. De strijd lijkt een win-win: met minimale energie, zittend op de bank, krijg je toch iets mee van het leven buiten.

Is efficiëntie het tegenovergestelde van een rijk leven? Is het als het inruilen van gedetailleerde houten voordeuren en unieke erkertjes voor gestroomlijnde roestvrijstalen exemplaren? Efficiëntie! Geen tijd voor!

We kiezen steeds weer voor efficiëntie, terwijl de druk op de ketel al zo hoog is. Zo hoog dat sommigen geen andere mogelijkheid zien dan de ketel even een tijdje helemaal open te zetten, te laten overvloeien - ook wel langdurig ziekmelden.

Maar hoe kunnen we dat voorkomen? Hoe kopen we rust om weer dwalend door de stad te gaan, spontaan mensen te ontmoeten, creatief te worden? In een stad waar het ieder voor zich is?

Volgens mij beginnen we er al aardig goed in te worden: door te ruilen.

De definitie van ruilen is letterlijk: het één geven voor het ander, het tegen elkaar uitwisselen van producten en diensten.